Τα αντιπολεμικά παιδικά βιβλία που έχουν γραφτεί από Έλληνες και ξένους συγγραφείς είναι πολλά και ορισμένα έχουν καταστεί κλασσικά στο πέρασμα του χρόνου.
Ανάμεσα στα τόσα πολλά και σημαντικά που έχουν γραφτεί, σήμερα ξεχώρισα μόνο μερικά που τα συνδέει ένα κοινό χαρακτηριστικό: αντιμετωπίζουν το θέμα του πολέμου με τρόπο χιουμοριστικό και σαρκαστικό ταυτόχρονα. Αποδεικνύουν το ανόητο του πολέμου, γελοιοποιόντας τα μέσα και τους ανθρώπους του.
Διάλεξα αυτό τα βιβλία και για έναν επιπλέον λόγο: γιατί το ίδιο το γέλιο αποτελεί μια πράξη ελευθερίας. Η δυνατότητα να θίγεις και να σαρκάζεις τα κακώς κείμενα, είναι μια θεμελιώδης ελευθερία, μια λειτουργία δυνατή μόνο σε καιρό ειρήνης. Το γέλιο είναι ειρήνη,είναι χαρά για τη ζωή, είναι συνδετικός κρίκος των ανθρώπων, ακόμα και σε στιγμές δύσκολες. Το γέλιο είναι και ένα όπλο. Ένα όπλο της ειρήνης. Γι' αυτό θεωρώ πολύ σημαντικά και ιδιαίτερα τα βιβλία που διαχειρίζονται τις ιστορίες τους με αυτό τον τρόπο και "μαθαίνουν" στα παιδιά να αντιμετωπίζουν τα πράγματα, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω τους προτάσσοντας στη δύναμη των όπλων, τη δύναμη των λέξεων, προτάσσοντας απέναντι στο μίσος τη χαρά της ζωής.
Όταν οι καμπάνες σταμάτησαν τον πόλεμο
Εικονογράφος: Pef
Εκδόσεις: Άγκυρα
"Του κόσμου οι μεγάλοι στρατηγοί, να αιματοκυλήσουν βάλθηκαν στη γη. Και από το μεγάλο άχτι τους και τις καμπάνες έριξαν στη μάχη. Μα αυτές χαρμόσυνα χτυπούσαν, στον κόσμο την ειρήνη διαλαλούσαν".
Ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο από το διάσημο Ιταλό, δάσκαλο και συγγραφέα που με ευρηματικό τρόπο καταφέρνει να κάνει τις καμπάνες της Ειρήνης να ηχήσουν, ενάντια στο διεστραμμένο πάθος για πόλεμο, κάθε Στρατηγάρα και κάθε Στραταρχάρα, κάθε εποχής.
Ο πόλεμος των Ούφρων και των Τσούφρων
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Εικονογράφος: Χριστινα Νεοφωτίστου
Εκδόσεις: Μίνωας
Η φάλαινα που τρώει τον πόλεμο
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Εκδόσεις: Μίνωας
Άλλο ένα αγαπημένο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, ιδανικό για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Χωρίς ίχνος διδακτισμού, αλλά με πολύ χιούμορ, αυτή η αντιπολεμική, έμεμτρη ιστορία, ρίχνει στο στομάχι μιας πολύ πεινασμένης φάλαινας ότι έχει σχέση με τον πόλεμο. Και αλίμονο σε όποιον έχει σχέση με οτιδήποτε πολεμικό! Αν δεν προλάβει να κρυφτεί, ή έστω να μασκαρευτεί, η φάλαινα θα τον καταπιεί σαν ορεκτικό: τανκ, οβίδες, φλογοβόλα και μυριάδες μυρδαλιοβόλα, βλήματα, βόμβες και στρατούς και όλους τους οπλαρχηγούς. Και αφού τα κάνει όλα αυτά, τον κόσμο που χαίρεται αποχαιρετά και φεύγει πάλι για τα ανοιχτά.
Η πόλη που έδιωξε το πόλεμο
Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Εικονογράφος:Μυρτώ Δεληβοριά
Εκδόσεις: Πατάκη
Ανάμεσα στα τόσα πολλά και σημαντικά που έχουν γραφτεί, σήμερα ξεχώρισα μόνο μερικά που τα συνδέει ένα κοινό χαρακτηριστικό: αντιμετωπίζουν το θέμα του πολέμου με τρόπο χιουμοριστικό και σαρκαστικό ταυτόχρονα. Αποδεικνύουν το ανόητο του πολέμου, γελοιοποιόντας τα μέσα και τους ανθρώπους του.
Διάλεξα αυτό τα βιβλία και για έναν επιπλέον λόγο: γιατί το ίδιο το γέλιο αποτελεί μια πράξη ελευθερίας. Η δυνατότητα να θίγεις και να σαρκάζεις τα κακώς κείμενα, είναι μια θεμελιώδης ελευθερία, μια λειτουργία δυνατή μόνο σε καιρό ειρήνης. Το γέλιο είναι ειρήνη,είναι χαρά για τη ζωή, είναι συνδετικός κρίκος των ανθρώπων, ακόμα και σε στιγμές δύσκολες. Το γέλιο είναι και ένα όπλο. Ένα όπλο της ειρήνης. Γι' αυτό θεωρώ πολύ σημαντικά και ιδιαίτερα τα βιβλία που διαχειρίζονται τις ιστορίες τους με αυτό τον τρόπο και "μαθαίνουν" στα παιδιά να αντιμετωπίζουν τα πράγματα, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω τους προτάσσοντας στη δύναμη των όπλων, τη δύναμη των λέξεων, προτάσσοντας απέναντι στο μίσος τη χαρά της ζωής.
Όταν οι καμπάνες σταμάτησαν τον πόλεμο
Συγγραφέας: Rodari Gianni
Εικονογράφος: Pef
Εκδόσεις: Άγκυρα
"Του κόσμου οι μεγάλοι στρατηγοί, να αιματοκυλήσουν βάλθηκαν στη γη. Και από το μεγάλο άχτι τους και τις καμπάνες έριξαν στη μάχη. Μα αυτές χαρμόσυνα χτυπούσαν, στον κόσμο την ειρήνη διαλαλούσαν".
Ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο από το διάσημο Ιταλό, δάσκαλο και συγγραφέα που με ευρηματικό τρόπο καταφέρνει να κάνει τις καμπάνες της Ειρήνης να ηχήσουν, ενάντια στο διεστραμμένο πάθος για πόλεμο, κάθε Στρατηγάρα και κάθε Στραταρχάρα, κάθε εποχής.
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Εικονογράφος: Χριστινα Νεοφωτίστου
Εκδόσεις: Μίνωας
Οι στρατοί των Ούφρων και των Τζούφρων παρατάχτηκαν για να δώσουν μια τρανή μάχη στην Κοιλάδα με τις Μοβ Τσουκνίδες. Τι θα γίνει όμως όταν τα όπλα τους αντί για μπαζούκας είναι μπουζούκια και αντί για κανόνια είναι κανό;
Ο εγωισμός, η υποτακτικότητα, η τυφλή πίστη, η αλαζονεία, στιγματίζονται σθεναρά αλλά καθόλου δεικτικά σε αυτή τη ιστορία που αφήνει τον καθένα μας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, από μια από τις πιο παράξενες μάχες στην ιστορία των μαχών.
Ο εγωισμός, η υποτακτικότητα, η τυφλή πίστη, η αλαζονεία, στιγματίζονται σθεναρά αλλά καθόλου δεικτικά σε αυτή τη ιστορία που αφήνει τον καθένα μας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, από μια από τις πιο παράξενες μάχες στην ιστορία των μαχών.
Η φάλαινα που τρώει τον πόλεμο
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Εκδόσεις: Μίνωας
Άλλο ένα αγαπημένο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, ιδανικό για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Χωρίς ίχνος διδακτισμού, αλλά με πολύ χιούμορ, αυτή η αντιπολεμική, έμεμτρη ιστορία, ρίχνει στο στομάχι μιας πολύ πεινασμένης φάλαινας ότι έχει σχέση με τον πόλεμο. Και αλίμονο σε όποιον έχει σχέση με οτιδήποτε πολεμικό! Αν δεν προλάβει να κρυφτεί, ή έστω να μασκαρευτεί, η φάλαινα θα τον καταπιεί σαν ορεκτικό: τανκ, οβίδες, φλογοβόλα και μυριάδες μυρδαλιοβόλα, βλήματα, βόμβες και στρατούς και όλους τους οπλαρχηγούς. Και αφού τα κάνει όλα αυτά, τον κόσμο που χαίρεται αποχαιρετά και φεύγει πάλι για τα ανοιχτά.
Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Εικονογράφος:Μυρτώ Δεληβοριά
Εκδόσεις: Πατάκη
Να μια πόλη που θα ήθελα να ζω!
Μια πόλη που μοιάζει με τις άλλες....λες....μέχρι να της ρίξεις μια πιο προσεκτική ματιά.
Δρόμοι που ξεδιπλώνονται σε σχέδια, αγάλματα που ξεκαρδίζονται στα γέλια όταν τα κοιτούν, συντριβάνια που χορεύουν, δέντρα που λένε παραμύθια, πίνακες που αλλάζουν, ανάλογα με αυτόν που τους κοιτά και ένα μαγικό ταχυδρομείο που δεν ξεχνά τα γενέθλια κανενός.
Σε αυτή λοιπόν την πόλη, πήγε κάποτε ο πόλεμος με όλου του τα...αξεσουάρ: κανόνια, αεροπλάνα, τανκς, αλλά και στρατηγούς και σκληροτράχηλους κομάντος, έτοιμους για όλα...
Και τότε συνέβη η πιο περίεργη συνωμοσία στην ιστορία των πολέμων: δρόμοι, πλατείες, κτίρια και άνθρωποι, με μόνα τους "όπλα", το χιούμορ, τη σύμπνοια και την αγάπη για τον τόπο τους,κατάφεραν να στείλουν τον πόλεμο...διακοπές και να υποτάξουν τη δύναμη, στη χαρά της ζωής.
Ακολουθήστε λοιπόν κι εσείς την ξενάγηση στη πόλη, που όπως λέει και ο συγγραφέας, "πρέπει να χτίσουμε όλοι μέσα στο κεφάλι μας"
Καλή βόλτα!
Οι καλοί και οι κακοί ιππότες
Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Εικονογράφος: Ίρις Σαμαρτζή
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Άλλη μια ιστορία που αποδεικνύει, ότι το χιούμορ είναι πάντα η καλύτερη απάντηση στις προκλήσεις.
Οι κακοί ιππότες, οπλισμένοι σαν αστακοί έρχονται με φοβέρες, καταπέλτες, πεινασμένους κροκόδειλους, ασπίδες, τόξα και σπαθιά να κατακτήσουν το κάστρο των καλών ιπποτών.
Οι διάλογοι που αναπτύσσονται μεταξύ τους είναι ξεκαρδιστικοί, άμεσοι, γεμάτη έμπνευση και φαντασία. "Καλοί" και "κακοί" σε ένα ρεσιτάλ απαντήσεων, όπου η εξυπνάδα και το χιούμορ, κατατροπώνουν περίτρανα την αγένεια και την απειλή.
Μια ιστορία που αποδεικνύει ότι το πιο ισχυρό όπλο απέναντι σε " συμμορίες" και "εχθρούς" κάθε είδους, είναι η τόλμη, η ομαδικότητα, η συνεργασία, ο ρομαντισμός και η ευγένεια (ακόμα κι αν είναι πασπαλισμένη και με λίγη δόση ειρωνείας).
Οι "κακοί" σαστίζουν απέναντι στη μη χρήση βίας, αφού η βία είναι ο μόνος τρόπος που γνωρίζουν. Αιφνιδιάζονται από το χαμόγελο και παραδίδονται οικειοθελώς και αμαχητί στη δύναμη της καλοσύνης.
Κι αν είστε από εκείνους που πιστεύουν, ότι με τα λόγια δεν κερδίζονται μάχες και ότι η δύναμη της βίας είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη του (δια)λόγου, η ιστορία του Αντώνη Παπαθεοδούλου θα σας κάνουν (τουλάχιστον) να το ξανασκεφτείτε!
Οι καλοί και οι κακοί ιππότες
Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Εικονογράφος: Ίρις Σαμαρτζή
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Άλλη μια ιστορία που αποδεικνύει, ότι το χιούμορ είναι πάντα η καλύτερη απάντηση στις προκλήσεις.
Οι κακοί ιππότες, οπλισμένοι σαν αστακοί έρχονται με φοβέρες, καταπέλτες, πεινασμένους κροκόδειλους, ασπίδες, τόξα και σπαθιά να κατακτήσουν το κάστρο των καλών ιπποτών.
Οι διάλογοι που αναπτύσσονται μεταξύ τους είναι ξεκαρδιστικοί, άμεσοι, γεμάτη έμπνευση και φαντασία. "Καλοί" και "κακοί" σε ένα ρεσιτάλ απαντήσεων, όπου η εξυπνάδα και το χιούμορ, κατατροπώνουν περίτρανα την αγένεια και την απειλή.
Μια ιστορία που αποδεικνύει ότι το πιο ισχυρό όπλο απέναντι σε " συμμορίες" και "εχθρούς" κάθε είδους, είναι η τόλμη, η ομαδικότητα, η συνεργασία, ο ρομαντισμός και η ευγένεια (ακόμα κι αν είναι πασπαλισμένη και με λίγη δόση ειρωνείας).
Οι "κακοί" σαστίζουν απέναντι στη μη χρήση βίας, αφού η βία είναι ο μόνος τρόπος που γνωρίζουν. Αιφνιδιάζονται από το χαμόγελο και παραδίδονται οικειοθελώς και αμαχητί στη δύναμη της καλοσύνης.
Κι αν είστε από εκείνους που πιστεύουν, ότι με τα λόγια δεν κερδίζονται μάχες και ότι η δύναμη της βίας είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη του (δια)λόγου, η ιστορία του Αντώνη Παπαθεοδούλου θα σας κάνουν (τουλάχιστον) να το ξανασκεφτείτε!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου