Ιστορίες από έναν κόσμο που δεν καταστράφηκε.

Το βιβλίο της Ελένης Μπακογεώργου, καταφέρνει να σε κερδίσει πριν ακόμα το ανοίξεις. Ο αινιγματικός του τίτλος, και το υπέροχο εξώφυλλο της Ίριδος Σαμαρτζή, είναι τα πρώτα που προσέχεις και σε προσκαλούν να πιάσεις και να ξεφυλλίσεις το βιβλίο. Αυτό όμως που τελικά σε κερδίζει είναι οι ίδιες οι ιστορίες, ο τρόπος που η γλώσσα και οι εικόνες τις αφηγούνται.

Πέντε ξεχωριστές ιστορίες, που ενώ μοιάζει αν μην έχουν τίποτα κοινό, μοιράζονται την ίδια "χωροχρονική" καταγωγή. "Συνέβησαν" εκεί ακριβώς, στην καμπή του χρόνου, όπου το φως παλεύει με το σκοτάδι, το καλό με το κακό, ο εγωισμός με την ανιδιοτέλεια, η ομορφιά με την ασχήμια, το πλεονάζον με το ουσιαστικό. ¨Συνέβησαν" τη στιγμή που ενώ ο κόσμος ήταν έτοιμος να χαθεί, ήρθε η αγάπη για να κάνει τον κόμπο να λυθεί, τον κόσμο να σωθεί. Ιστορίες της ύστατη ώρας.
Ιστορίες που αντικρίζουν την άβυσσο, πριν δουν το φως της νέας μέρας να ανατέλλει.
Ήρωες  σε ελεύθερη πτώση, πριν το δίχτυ της αγάπης τους αγκαλιάσει τρυφερά.
Θυσίες που θα έμοιαζαν παράλογες, χωρίς τη μνήμη να τις στεφανώνει.
Καθρέφτες που θα έμεναν για πάντα θαμποί, χωρίς τα μάτια της ψυχής να τους κοιτάξουν
Αλήθειες που θα χάνονταν, αν δεν βλάσταιναν στις καρδιές των ανθρώπων.

Με γλώσσα ποιητική και ύφος παρμένο από τις διηγήσεις των παραδοσιακών παραμυθιών, οι ιστορίες της Ελένης Μαπκογεώργου, δεν είναι μόνο αισιόδοξες και καθησυχαστικές, είναι λυτρωτικές.
Και ενώ η φόρμα και οι ήρωες ανταποκρίνονται στα παραμύθια που μια φορά κι έναν καιρό μας έλεγε η γιαγιά μας, κάνοντας το διάβασμα τους ιδιαίτερα οικείο και ευχάριστο για τα μικρότερα παιδιά, τα νοήματα και οι συμβολισμοί, τα μηνύματα της εικονογράφησης, όσα τονίζει και όσα αποσιωπά, κάνουν το βιβλίο ιδιαίτερα ελκυστικό και στα μεγαλύτερα παιδιά. Άλλωστε όλες οι ιστορίες μοιάζουν να μην τελειώνουν. Μοιάζουν σαν επίτηδες να έχουν μια άνω τελεία, που προσκαλεί τον αναγνώστη να τις πάρει και να τις κάνει δικές του, να τις συνεχίσει με τον τρόπο που του ταιριάζει, να τις διηγηθεί με τον τρόπο που διηγούμαστε ένα όνειρο αποκαλυπτικό. Αυτή την αίσθηση είχα όταν τις διάβαζα, ότι μοιράζομαι ένα όνειρο. Και κει σ΄αυτό το όνειρο, κάποιος μου έβαλε στο χέρι ένα κλειδί, το κλειδί που ξεκλειδώνει τα λόγια τα ανείπωτα και ανοίγει τις πόρτες να εισβάλλουν στη ζωή μας αλήθειες από έναν κόσμο που δεν θα καταστραφεί ποτέ, γιατί η αγάπη πάντα θα τον συντηρεί, πάντα θα τον τρέφει, πάντα θα νικά.

Συγγραφέας: Ελένη Μπακογεώργου
Εικονογράφος: Ίρις Σαμαρτζή
Εκδόσεις: Πατάκη

Σχόλια