Ποντικομπέργκερ

Μετά το βιβλίο "Η γιαγιά μου η κλέφτρα", ο Ντέιβιντ Ουάλιαμς, επενέρχεται με το Ποντικομπέργερ. Και τις δυο ιστορίες τις δένει η σαρκαστική διάθεση του συγγραφέα. Ιδιαίετερα στο Ποντικομπέργκερ, ο Ουάλιαμς, ακροβατεί με μαεστρία, ανάμεσα στο χιούμορ και την επώδυνη καθημερινότητα της πρωταγωνίστριάς του, της Ζωής.
Η Ζωή, είναι  ένα μοναχικό παιδί, που μεγαλώνει σε ένα άθλιο διαμέρισμα, με την σκληρή και θανάσιμα τεμπέλα μητριά της και τον μπαμπά της, ένα πρώην εφευρέτη νέων γεύσεων παγωτού, που μετά το θάνατο της μαμάς της και την απώλεια της δουλειάς του, έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια να φτιάξει μαι καλύτερη ζωή για εκείνον και την κόρη του και βουλιάζει μέσα στο αλκοόλ.
Η Ζωή είναι ένα χαρούμενο παιδί. Μέσα της υπάρχει ακόμα η γλύκα από τη θαλπωρή της μαμάς της και τα υπέροχα παγωτά που της έφερνε ο μπαμπάς της κάθε μέρα να δοκιμάσει.
Πρέπει να είναι το μοναδικό παιδί παγκοσμίως που έχει δοκιμάσει την γεύση μπρόκολο σαλιγκάρι...και φυσικά αηδίασε!
Το μεγάλο της όνειρο είναι να μια μέρα να δίνει παραστάσεις με τα ζώα που εκπαιδεύει.
Στην σκληρότητα, στην αδιαφορία, στις φωνές, στις επικρίσεις και στη βία της μητριάς της, μοναδική παρηγοριά είναι το χαμστεράκι της ο Κοκκινούλης, που δυστυχώς σύντομα θα βρεθεί νεκρός. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η αρχιταραξίας του σχολείου Τίνα Τρότ, που παρεμπιπτόντως μένει στην ίδια άθλια πολυκατοικία, δεν την αφήνει σε χλωρό κλαρί.
Από τη μιζέρια της θα την βγάλει ο Αρμιτάζ, ένα μωρό ποντικάκι που θα γίνει το νέο της κατοικίδιο. Η Ζωή κάνει ότι μπορεί να τον κρύψει, μα μια ατυχία στο σχολείο, όχι μόνο φανερώνει την ύπαρξή του, αλλά γίνεται αφορμή να πάρει αποβολή και να αρχίσει η μεγάλη της περιπέτεια.
Μια ιστορία σκληρή, που παρ΄ότι δοσμένη με χιούμορ, θίγει δύσκολα θέματα, όπως η μοναξιά, η βία προς τα παιδιά, ο σχολικός εκφοβισμός, οι εξαρτήσεις, η ανέχεια που δεν είναι μόνο υλική αλλά και συναισθηματική,η ανεργία, οι καιροσκοπικές σχέσεις των ανθρώπων, η εκμετάλλευση των ζώων και φυσικά με τόσα ποντίκια να κυκλοφορούν στις σελίδες της μας λέει πολλά για την προέλευση και την ασφάλεια των τροφίμων.
Μας μιλά όμως και για το όνειρο, εκείνο που αν πιαστείς γερά από πάνω του δεν σε αφήνει να βουλιάξεις στο τέλμα της δυστυχίας. Και για την αγάπη, που ξέρει να περιμένει και να συγχωρεί και να γίνεται ρούχο ζεστό να σε τυλίγει τις κρύες νύχτες της μοναξιάς. Και για την φιλία, που γίνεται σανίδα να πιαστείς, μέσα στην καταιγίδα.
Η Ζωή, (με κεφαλαίο ή μικρό), τελικά δεν χρειάζεται πολλά για να είναι ευτυχισμένη, αρκεί μια αγκαλιά, δυο καλοί φίλοι, ένα μικρό σπίτι,κι ας γέρνει λίγο δεν πειράζει, και φυσικά πολύ παγωτό με τετραπλά κομμάτια σοκολάτας πάνω σε κυματιστό μέλι!

Εκδόσεις: Ψυχογιός