Στο νέο του βιβλίο ο Πάνος Χριστοδούλου φτιάχνει μια απίστευτα αστεία ιστορία, για να μιλήσει για πολύ σοβαρά θέματα. Και τα καταφέρνει. Διαλέγει δύο δημοφιλής ασχολίες ανάμεσα στα παιδιά, όπως είναι το ποδόσφαιρο και το μπαλέτο, και καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον, την προσοχή και την καρδιά τους. Το βιβλίο το διάβασα εγώ στα παιδιά και πραγματικά γελάσαμε πολύ. Κάθε φορά που ένα κεφάλαιο έφτανε στο τέλος του, παρακαλούσαν για ένα ακόμα. Και δεν τα αδικώ!
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο χωριό Βρομαγουλιάνα. Ένα χωριό που δεν έχει τίποτα αξιοσημείωτο πέρα από μια πελώρια εκκλησία, όπου συμβαίνουν διάφορα περίεργα, που ο παπα-Τίμος Λαμάγιος, ονομάζει «θαύματα». .Και ένα τεράστιο γήπεδο ποδοσφαίρου, στο οποίο συχνάζουν κυρίως πρόβατα, λίγοι φίλαθλοι και μαζί μια περίεργη ποδοσφαιρική ομάδα, οι Καρχαρίες.
Γιατί περίεργη; Πρώτα πρώτα, δεν είναι ομάδα. Προς απογοήτευση του χασάπη-προέδρου των Καρχαριών, Κου Μπαλτά, κανένας παίκτης δεν συνεργάζεται με τον άλλο. Επιπλέον, ο ένας επιθετικός της ομάδας νομίζει ότι είναι... σκύλος και ο άλλος δεν ξέρει ποδόσφαιρο, αλλά κρίκετ. Οι υπόλοιποι παίκτες είναι βοσκοί και αγρότες, δεν ξέρουν ούτε κρίκετ! Η κατάσταση γίνεται χειρότερη όταν ο προπονητής της ομάδας, παραιτείται και αναλαμβάνει την αντίπαλη ομάδα. Οι δε παίχτες, δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τη νέα τους προπονήτρια, τη Ρεβέκκα Πιρουέτα, επειδή είναι γυναίκα και μπαλαρίνα. Επίσης, δεν συμπαθούν ούτε το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας, τον χορευτή Μίμη Ανδροπρεπή, γνωστό τους από τα μαθητικά τους χρόνια, γιατί τον θεωρούν πολύ περίεργο και διαφορετικό, ενώ παρόμοια συναισθήματα για την Πιρουέτα και τον Μίμη έχουν όλοι στα Βρομαγούλιανα. Μπορεί όμως μια μπαλαρίνα και ένας χορευτής να αλλάξουν μυαλά σε μια ομάδα και ένα ολόκληρο χωριό; Μπορεί μια ποδοσφαιρική ομάδα να κερδίσει το πρωτάθλημα χορεύοντας, ταγκό, σάλσα και brake dance?
Ανάμεσα λοιπόν σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, Αγίες Οδοντοβουρτσοκρατούσες, (α)φυσικές καταστροφές, θαύματα (αν)αμφιβόλου προελεύσεως, πρωτοσέλιδα εφημερίδων, διαδηλώσεις και κλασσική μουσική, ο συγγραφέας μιλά με μεγάλη σοβαρότητα για τον ρατσισμό και για τον εκφοβισμό κάθε είδους, για την ανάγκη αποδοχής της διαφορετικότητας, για την αφελή ευπιστία κάποιων και την εκμετάλλευσή της από κάποιους άλλους, αλλά και για τα οφέλη του ομαδικού πνεύματος και την αξία της ισότητας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου