O Aντίλ έχει πατρίδα

Μια ιστορία προσφυγιάς, ιδωμένη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, του Αντίλ.
Του Αντίλ που ξενυχτά κάτω από τον έναστρο ουρανό και συλλογιέται τον παππού του.
Τον παππού Αζίζ, που " πριν τον πάρουν στα υγρά παλάτια τους τα κύματα", του έλεγε ότι "πατρίδα είναι εκεί που μπορεί και ανθίζει το χαμόγελό σου"
Ξενυχτά ο Αντίλ και μαζί του ξενυχτούν και τα στοιχεία της φύσης. Και κάθε ένα έχει μια μοναδική υπόσχεση να δώσει, ένα μοναδικό μέρος να τάξει, όπου μπορεί να ανθίσει το χαμόγελο του Αντίλ.
Μα ο Αντίλ, σαν άλλος Ιησούς στην έρημο, θα αντιπαρέλθει τους πειρασμούς με σύνεση, καρτερικότητα, ευγένεια και καλοσύνη. Θα αρνηθεί τα δώρα που του τάζουν. Και εκεί πάνω στο υγρό χώμα, κάτω από τον έναστρο ουρανό, θα βρει την πατρίδα που μπορεί και ανθίζει το χαμόγελό του. Την κοινή πατρίδα όλων των ανθρώπων. Τη γνώριμη, ζεστή πατρίδα, που σχηματίζει για τον καθένα μας η μητρική αγκαλιά.

Μια πολύ τρυφερή και λυρική ιστορία, υπέροχα εικονογραφημένη από την Κατερίνα Βερούτσου. 


Συγγραφέας: Εύη Τσιτιρίδου - Χριστοφορίδου
Εικονογράφος: Κατερίνα Βερούτσου

Σχόλια