To όνειρο της Μανταλένας

Είναι κάποιες ιστορίες που σε βρίσκουν κατευθείαν στην καρδιά. Μια τέτοια είναι και η ιστορία που  έγραψε η Ιωάννα Μπαμπέτα και εικονογράφησε πολύ όμορφα η Χρύσα Σπυρίδωνος. Είναι η ιστορία της Μανταλένας. Μιας συμπαθέστατης γαϊδουρίτσας που ονειρεύεται να γίνει καπετάνισσα. 
"Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;", θα αναρωτηθούμε κι εμείς μαζί με την φίλη της την κότα και την άλλη φίλη της, την καρδερίνα; Γίνονται! Αρκεί να είσαι προσηλωμένος στα αστέρια για να κάνεις μια ευχή όταν κάποιο από αυτά πέσει. 
Ε, κι αν δεν είναι αστέρι αυτό που θα προσγειωθεί στο κεφάλι σου, αλλά ένα ζουμερό σύκο μικρή διαφορά. Άμα περιμένεις αστέρι, αστέρι θα το δεις το σύκο. Και μετά τι....όλα θα γίνουν από μόνα τους; Θα ξυπνήσει η Μανταλένα καπετάνισσα τώρα που ευχήθηκε στο πεφταστέρι;
"Ένας στόχος χωρίς σχέδιο, είναι απλά μια ευχή". Τα λόγια του Antoine Exupery, στην αφιέρωση που κάνει η συγγραφέας στα δυο της παιδιά στην αρχή του βιβλίου, είναι νομίζω το κλειδί της ιστορίας. Η Μανταλένα πέρασε πολύ καιρό προσμένοντας την ευχή της να πραγματοποιηθεί με έναν τρόπο...ουρανοκατέβατο. Μέχρι που άνοιξε τα μάτια της και είδε τη λύση κάτω από τη μουσούδα της.
Για να γίνει καπετάνισσα έπρεπε να προσπαθήσει. Έπρεπε να έχει ένα σχέδιο. Έπρεπε να βρει μια  βάρκα, να μασουλίσει το σχοινί της ξανά και ξανά μέχρι να το κόψει, να δεχτεί την βοήθεια των φίλων της, να τραβήξει τη βάρκα στο νερό και έπειτα να μπορέσει να μπει μέσα και να ξεκινήσει το ταξίδι της. 
Όμως η Μανταλένα δεν κατάφερε μόνο αυτό. Δεν κατάφερε μόνο να γίνει καπετάνισσα, όπως πάντα το ονειρευόταν. Κατάφερε να κάνει κάτι ακόμα πιο σπουδαίο: να αναπροσαρμόσει το όνειρό της στα μέτρα της. Κατάφερε να γίνει καπετάνισσα του εφικτού. Και να είναι ευτυχισμένη.
Την αναπροσαρμογή τη βιώνει σαν ευτυχία, όχι σαν διάψευση. Τη βιώνει σαν μια μεριά του ονείρου της, που δεν της είχε αποκαλυφθεί ακόμα. Η Μανταλένα δίνει νόημα στο όνειρό της και δεν περιμένει το όνειρο να δώσει νόημα στη ζωή της. Και αυτό  είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα για όλους μας.
Tα όνειρα που κάνουμε είναι σπουδαία, όταν μας οδηγούν βήμα-βήμα στη χαρά. Όταν τα ζούμε δημιουργικά. Όταν δεν γίνονται βραχνάς και αυτοσκοπός. Όταν δεν κοιτάμε μόνο το τελικό αποτέλεσμα, αλλά μετράμε τη χαρά στη διαδρομή. Και ίσως τελικά αυτή η χαρά που μοιράζουμε και μοιραζόμαστε, να είναι εξίσου σπουδαία με τον μεγάλο μας στόχο. Κάποιες φορές μπορεί να είναι και σπουδαιότερη.
Ένα υπέροχο βιβλίο. Αληθινό, τρυφερό, οικείο.


Συγγραφέας: Ιωάννα Μπαμπέτα
Εικονογράφος: Χρύσα Σπυρίδωνος
Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σχόλια